De herfst is een zaligheid. Het is het seizoen waarin de natuur de groene schutkleur laat vallen en even, heel even haar prachtige, kleurrijke zelf aan de wereld toont. Het saaie groen dat we na maanden wel hebben gezien maakt plaats voor alle kleuren van de regenboog. Overal waar je kijkt gloort de herfst. En niet alleen in de natuur…
Op straat zie je de mensen veranderen. Losse kleding maakt plaats voor al dan niet op Marktplaats gekochte creaties van truien, broeken, jassen en mutsen in soms geslaagde, soms minder geslaagde pogingen de kleurrijke bomen in straten van steen en beton te ‘mimiekeren’ en aldus mee te deinen op de golven van de seizoenen…
In de keuken verschijnen stoofpotten, soepen, wijn en warempel warme chocolademelk die elk ogenschijnlijk haatdragend herfsthart zullen ontdooien…
Knusse gezelligheid vult de avond als mensen met gezonde, door gure wind en striemende regen verkregen roze wangen de verhalen van de dag vertellen ondersteund door het kletterend geluid van regen die door de huilende herfstwind gedreven ritmisch tegen de ruiten slaat…
In de kranten verschijnen aandoenlijke columns van bange konijntjes die al smeltend in de regen verdwalen op door eigen angst en onbehagen gladgemaakte wegen. Wanhopig op zoek naar het warme genoegen dat als schitterend sterlicht straalt in de ogen van eenieder die de herfst ook dit jaar weer in het hart heeft gesloten en begrepen heeft dat in de boodschap van elke herfst de belofte van de lente te ontwaren is…
Je zou die bange konijntjes het liefst allemaal barmhartig in je armen willen sluiten en in die grote oren willen fluisteren dat Koning Winter in aantocht is,
en het allemaal nog veel erger wordt…